Zamana Bırakılmış ir Aşk Öyküsü Okumadan Gecmeyin Arkadaşlar

1ZAMANA BIRAKILMIŞ BİR AŞK ÖYKÜSÜ....

ayaz gözlümsün sen benim..gözlerinde hayat buluyordu çünkü,bu beden..umut arıyordu her bakışında....her parlayışında kendini görmek istiyordu bu gözler...

yokluğunun kaçıncı ayına girdiğimi bilmiyorum.aslında sadece söylemek zor geliyor.hala bir ümittir ki zamanın o meşhur zamanının gelmesini bekliyorUm.öyle bir durumdayım ki bir kahve fincanındaki telvelerde arar oldum gözlerini..aynaya her baktığımda hüsrana uğradım.varlığındaki gibi parlamaz oldular onlarda...her gün ,her gün bir ümittir diyerek erir oldum.kendimi yaralamaktan başka birşey yapmıyorum belki de ama;içime sinmiyor böyle çaresizce beklemek.özleminle yetinmek,küllenmeye mahkum bir aşk bırakmak istemiyorum...şu an kalemi zor tutuyorum,yazamıyorum sana söylemek istediklerimi.gözyaşlarımla yıkıyorum her bir satırını.güçlüyüm halen ayaktayım,herşeye rağmen ..çünkü her bir sözünü hatırlıyorum;bana destek veren güç veren sözlerini...unutmuyorum bir gün geleceğini biliyorum...biliyor musun ?odama sinmiş kokun,hayalinle donaltılmış sanki.dışarı çıkıyorum bilmeden belki de inadına gittiğimiz ayak bastığımız yerlere uğuyorum.sadece odama değil tüm sehre sinmiş kokulu hayalin...en çok sevdiğin tepeye çıkıyorum her gün..tüm şehir her zaman ki gibi ışıklarla parlıyordu.konuşmalarımız aklıma geliyor her defasında..hani derdin ya '' her ışık bir bir ev;her ev bir aile;her aile bir yaşam öyküsü'' diye..onları hatırlıyorum.bizim henüz ışığımız olmamıştı daha yaşam öykümüzü yazarken kaybolmuştuk bu şehir pırıltıları arasında...o gösterişli manzara için de hüsran bir öykü olarak yarım kalmıştık...tüm acılara rağmen yıkılmamaya çalışıyorum..çünkü seni tanıyorum bir gün geleceksin bana...bu mektubumu eline aldığın da ismimi görünce sakın yırtma okumasan da kalsın bir kenarda olurda bir gün aklına gelir okursun..en azından senle geçirdiğim her dakikayı unutmadığımı ve nereye gitsem hayalini görüp onunla yaşadığımı UNUTMA!!!

prensesin....







2.BÖLÜM...

SLM...

iki ay oldu halen cevap gelmedi.yazmayacaktım,ama yine dayanamadım..demek bu kadar zaman bensizliğe dayanabildin...

insanlar neden ayrılır be ayaz gözlüm?ya bir hatası yada aşk bitince diye bilirdim.ne senin suçun vardı ne de benim hatam...yoksa içindeki sevgi mi tükenmişti de ayrılırken sadece zaman dedin..

her geçen gün unuturum derken gitgide daha da büyüyor hasretim,daha çekilmez oluyor özlemim..artık seni yada yaşadıklarımızı hatırlamam için dışarı çıkmama gerek kalmadı biliyor musun ?seni buldum;sen sen hep içimdeymişsin hiç gitmemişsin aslında.bugün hayalinle dertleştim saatlerce taa ki gözlerindeki o sönük ışığı görünceye kadardı..sende mi mutsuzdun ey ayaz gözlüm çılgına döndüm adeta,çığlıklar atıp ağlamaya başladım.kovdum herkesi yanımdan;istemiyordum çünkü senden başkasını yanımda.dizlerimi yumrukladım,duvarları yıktım gözyaşlarımla..ne bu dört duvar senin varlığını verebiliyordu nede bu beden yakınlığını...daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum...ama ne olur duy sesimi;bendeki bu benliği kaybetmeden ARTIK DÖN NE OLUR !!!

prensesin....







3.BÖLÜM



yine gelmedi cevabın.yine bekliyorum postahane yollarında.isyan etmiyorum sadece gelmeni istiyorum.

bugün güneş ışığının vurmasıyla uyandım.gözlerimi kamaştırdı aynı senin bakışların gibiydi,sen geldin sandım...nedensiz bir sevinç oldu birden yüreğime.yoksa zaman gelmiş miydi?diye düşündüm ama;yine hüsranla bitti gün fotoğrafını aldım karşıma gözlerine baktım neredeyse 1 yıl olacaktı bu gözlerden ayrılalı...süslendim ayna karşısında,geleceksin diye ümitlenmiştim yaa..en çok sevdiğin bluzu mu ve eteğimi giydim saçlarımı da istediğin gibi dalga dalaga yaptım...makyaj yapmadım çünkü sen doğallığı seviyordun...en çok sevdiğin yemeği yapıp sofrayı hazırladım mum ışıklarıyla....sonra mı ?belki duymak istemezsin ama hüsrana uğrayınca dağıttım yine kendimi artık sözlerinde güç vermiyordu kabullenmeye başlamıştı artık yokluğunu bu beden.oysaki hayalinle yaşarken onlarla yok olmaya mahkum olmuştu.çok zayıfladım bedenimde ruhumda pes etti çünkü...ne yaptım gece sonunda biliyor musun?o çok seviğin bluzu yırttım eteği yaktım saçlarımı ise kestim herkes deli olduğuma iyice kanaat getirdi.oysaki ben deli değil aşıktım be AYAZ GÖZLÜM sonu olmayan bir duygu selinde imkansız ve çaresiz bir AŞIKTIM sadece....

prensesin....







4.BÖLÜM

evet yazıyorum yine cevabı gelmese de..

son zamanlarda iyice yorgun düştüm.bugün doktora gittim bir sürü makinelerden geçtim canım çok yandı ama yokluğunun acısı kadar ızdırap verici değildi.önceki mektuplarımda bahsetmiştim her gün daha da çok bitiyordu şu yürek şu beden...bu halimi görseydin çok kızardın biliyorum ama ne yapayım?sen söyle çaresini nasıl unutayım seni..sonuna kadar direneceğim,geleceğin günü bekleyeceğim.sonum olsa da,parçalansa da bu beden zamanı bekleyeceğim.artık kalem tutmaya bile gücüm kalmadı,akan gözyaşlarım kurudu,sesim kısıldı..yalvarmaktan başka çarem kalmadı...dön ne olur,gökyüzündeki ki gibi parlayan o gözleri tekrar bana bağışlasan son bir defa daha olsa SENİ SEVİYORUM de.o kadar ihtiyacım var ki sana..gün boyunca içtiğim bir bardak su yerine senden bu kelmeyi duysam bir kaç yılda daha ayakta kalabilirdim heralde..bugüne kadar aklıma getirmek istemedim ama insan oğlu her zaman yenilerle karşılaşır..eğer ki biri varsa hayatında seni benden daha fazla sevebiliyor ve mutlu edebiliyorsa ALLAH mutluluğunu DAİM etsin sonuna kadar HAKKIM HELAL ama yoksa da yeter be AYAZ GÖZLÜM bu kadar yıktığın.dön artık bu cana tekrar ne olur!! son yakarışlarım bunlar inanıyorum artık buna dön ne olur bendeki benliği KAYBETMEDEN!!!

prensesin....



5.BÖLÜM (AYAZ GÖZLÜDEN PRENSESİNE BEKLENEN MEKTUP)

prensesim!!sende benim prensesimsin.hayatımdaki en fırtınalı aşksın hayata bağlılığınla,cesaretinle,varlığınla destek buldu bendeki bu beden de..benim gözlerim sana hayat veriyorken,senin gülümseyişinle sözlerinle hayat buldum

zaman istedim senden prensesim..sebepsizce çekip gittim,çok yıkılmışsın,üzülmüşsün mektuplarını okumam mı her bir satırını defalarca okudum...kağıda damlayan gözyaşlarını ellerimle kuruladım..cevap yazamadım suçluyum biliyorum;ama inan bana gücüm yoktu..sen hayat verirken beynimdeki ur öldürüyordu her geçen gün beni.tedavi oldum iyileştim geliyorum,dönüyorum sana PRNSESİM..sil artık akan gözyaşlarını;dayanamıyorum.mektubunda bir başkasından bahsetmişsin;çok üzüldüm.haklısın aslında ama senden başkasını görebilir mi bu gözler?sevebilir mi başka bir gülümsemeyi?taşıyabilir mi başka bir yüreği??ben hayata tekrar senin gibi hayalinle tutundum.aynı hevesle büyük aşkımla geliyorum sabret! son defa değil ilk ve asla son olmayacak defalarca SENİ SEVİYORUM demeye geliyorum...şehir bizim öykümüzü tekrar kaldığı yerden yazamaya devam edecek;ışıklar bizim için yanacak biz aşkımızla yüceleceğiz yine...imkansız yada sonu olmayan bir aşk değil bizimkisi;tarif edilemeyecek kadar büyük çıkmaz sokaklara yol açacak kadar sonu olan bir aşk bu....en çok sevdiğn bluzu yada eteği unut üzülme birlikte daha niceleri seveceğizzz...bırak artık acı çekmeyi,sil gözyaşlarını az kaldı GELİYORUM!!!!





2 GÜN SONRA PRENSESİN ANNESİNDEN....

bazen kelimeler tükenir dile getirmek istemediklerini söylemek zorunda kalırsın oğlum..

aşk dediğin yaşadıkça bir oldukça ayakta tutar insanı ,yokluğunu hissettiğin anda yerden yere vurur canın çıkıncaya kadar...

mektubun bugün elime geçti..gelmiş geçmiş olsun kurtulduğuna sevindim bu kadar acılarımın içeresinde bile..

gittiğin günden beri kızım hiç ümidini yitirmedi hep bekledi seni sabahlara kadar gece gündüz demeden...ama senin zamana bıraktığın o yarım kalan aşk onu yiyip bitirdi...deliye dönmüştü adeta her gün bitişinde.sen gülümsemesiyle hayat bulurken o hasretinle gülmeyi unuttu gözyaşlarıyla yıkandı her gün..tutamadık,destek olmak istedik ama başaramadık.bizimde prensesimizdi o emin ol..demek geliyorsun tekrar buraya...bazen bazı şeyleri yapmak için çok geç olabilir be oğlum! umutları zamana yada bekleyişlere yıkıp arakada kalanlar kaldıramayabilir bu yükü...kızım ne yazık ki ilk ve son olmayacak SENİ SEVİYORUM kelimesini duyamayacak artık! bunu söylemek bir anne için elbette zor bunu anlayamazsın...her geçen gün gözlerimizin önünde eridiğini görmek onla bir bizi de yıktı emin ol...akıttığı gözyaşıyla bende ağladım ana yüreğimle..bir şey yapamadım seni beklmesine izin vermeseydim keşke....ellerimde büyüğüşünü seyrettiğim o prensesim şimdi günler ilerdikçe ölüyordu onla bir bende öldüm ana yüreğimle..belki aşkınız şu parlayan şehir ışıkları manzarasıyla başladı ve akıp gitti aynı zamanda da bekleyişlere yüklenince bu deli sevda kızımda ışıkları sönen dünyasında yok olup gitti....anlayacağın bir yaşam öyküsü daha 3 hafta önce kapandı...şimdi beklediğin zamanda mutluluklar şehir ışıkları kadar parlak bir yaşam öyküsü getirmesiyle dileğiyle....unutmadan bendenki bu ana yüreği yandıkça bağrıma taş bastıkça uğrama buralara....artık yalnızsın bu yolda çünkü prensesimizi KAYBETTİK......
__________________